Çocuk Merkezli Oyun Terapisi

‘’Kuşlar uçar, balıklar yüzer ve çocuklar oyun oynar’’ – Gary Landreth

Oyun çocukların rastgele eylemlerinden ibaret değildir. En temeldeki fonksiyonuyla çocukların fiziksel, motor, duygusal, bilişsel ve sosyal gelişimlerine destek  veren en önemli araçtır. Çocuklar için iletişim dili  oyundur. Çocuklar oyunlarına tüm yaratıcılıklarını, hayal güçlerini,  gerçek hayat deneyimlerini ve en önemlisi iç dünyalarını aktarırlar.

Çoğu zaman okul, ev ya da diğer sosyal ortamlar yetişkinlerin kurallarına göre düzenlenmiştir. Bu alanlarda çocuklardan bu kurallara uymaları beklenir. Bu kurallara uyması beklenen çocuklar aynı zamanda kendi problemli davranışlarını sosyal açıdan kabul edilebilir olan normlara uydurmaya çalışırken zorluklar yaşarlar.  

Tüm bunların tersine çocuk merkezli oyun terapisi 2-10 yaş arasındaki çocuklara kendilerine zarar vermeyecekleri ölçüde kuralları kendilerinin koyabilecekleri, davranışları üzerinde kontrol hissini yaşayabilecekleri, duygularını özgürce ifade edip, yönetip aynı zamanda düzenleyebilecekleri ve yaşamsal problemlerini kendi işlevsel yöntemleriyle çözümleyebilecekleri  duygusal ve fiziksel açıdan güvenli serbest ortamı sağlar. Oyun odasındaki tüm materyallerde  bu amaçlar doğrultusunda çocukların gelişimlerine uygun olarak özel olarak belirlenir.

Bu ortamda iyileşme ve gelişme sağlamak çocuk ve danışmanın kuracağı ilişkiyi temel alır. Davranışlarda köklü değişimler yaşanması ve gelişim sağlanması yavaş bir süreçtir. Bu süreçte ebeveynlerin sabır göstermesi önemli bir rol oynar. Çocuk merkezli oyun terapisinin başlaması ve bitiminin belirlenmesi süreç içerisinde çocuğun ihtiyaçları göz önünde bulundurularak, danışman-ebeveyn ve çocuk ortaklığı ile karara bağlanır.

Oyun terapisinin yardımcı olduğu başlıca konular şöyle sıralanabilir: 

• Kaygı Problemleri,
• Boşanma,
• Öfke Problemleri /Saldırganlık,
• Alt Islatma/Dışkı Kaçırma/ Kaka Tutma,
• Kardeş Çatışmaları- Kıskançlıkları,
• Uyku ve Yeme Problemleri,
• Kayıp-Yas,
• Korkular,
• Okul Fobisi,
• Davranışsal Gerilemeler,
• Fiziksel Temeli Olmayan Baş Ağrısı, Mide Bulantısı, Karın Ağrısı gibi Yakınmalar,
• Sosyal Beceri ve Özgüven Problemleri,
• Dikkat Dağınıklığı ve Hiperaktivite Bozukluğu,
• Bağlanma Problemleri,
• Travma Sonrası Stres Bozukluğu,
• Obsesif-Kompulsif Bozukluk